Neki neosnovani postupci vezani za dženazu

1. Oglašavanje smrti putem razglasnih uređaja na munari.
2. Učenje tzv. Salle
3. Udaranje po obrazima, cijepanje odjeće i naricanje za umrlim.
4. Učenje El-Fatihe kada se čuje da je neko preselio.
5. Obavezno iskazivanje saučešća riječima: Budite živi za vašeg mejta.

6. Prihvatanje mejitovih grijeha sa ili bez naknade
7. Učenje Kur’ana mrtvom neposredno nakon smrti.
8. Organizovanje posebnih medžlisa da bi se mrtvom proučila hatma prije ukopa.
9. Stavljanje glogovog drveta na četiri kućna ugla nakon smrti staratelja.
1O. Da porodica umrlog ne jede sve do završetka ukopa.

11. Ostavljanje posude napunjene vodom u blizini mejita, smatrajući da duša kada iziđe ožedni, te da se napije iz te posude.
12. Ostavljanje kruha i posude napunjene vodom tri ili više dana na mjestu kupanja mejita.
13. Zabranjivati da se hoda po prostorijama koje su iznad mejita.
14. Paljenje vanjskih svjetiljki 2-3 sedmice nakon smrti mejita.
15. Stavljanje tesbiha na stomak muškog mejita.

16. Odgađanje ukopa zbog odsutnosti nekoga od rodbine.
17. Posebni zikrovi prilikom kupanja mejita.
18. Stavljanje pamučne vate u usta, nos i analni otvor mejita.
19. Prenošenje mejita radi ukopavanja u rodnom kraju.
20. Umotavanje mejita u skupocjene kefine.

21. Umotavanje mejita u kefine na kojima su ispisani određeni ajeti ili sure.
22. Prekrivanje mejita zelenim platnom na kome je ispisana Ajetul-kursija ili nešto iz Kur’ana, iako dotično platno biva odstranjeno neposredno prije ukopa.
23. Smatranje da se mrtvi posjećuju, ponose i međusobno hvališu svojim kefinima i ismijavaju onoga ko ima skromnije kefine.
24. Smatranje da je tijelo dobrog mejita lagahno a lošeg teško.
25. Vjerovanje da ako mejit prilikom iznošenja dotakne zidove ili vrata, da se u toj kući nastanjuju strašila.

26. Spuštanje desne ruku kada se predaje selam na desnu, a lijeve kada se predaje selam na lijevu stranu.
27. Nošenje dženaze usporenim tempom.
28. Stvaranje velike gužve oko tabuta s ciljem nošenja mejita.
29. Obavezno preuzimanje dženaze sa prvog na zadnji kraj na istoj strani.
30. Transportovanje mejita određenim prijevoznim sredstvom do mezara

31. Učenje Kur’ana ili zikrenje onih koji prate ili vide dženazu.
32. Beskorisna priča, smijanje, dizanje glasova i neozbiljnost onih koji prate dženazu.
33. Redanje alata kojim se kopao mezar preko mezara do ukopa.
34. Obavezno stavljanje prvog busena zemlje u mezar prije zatrpavanja.
35. Prekrivanje mezara muškarca platnom ili dekom pri ukopu.788

36. Posebna dova ili učenje EI-Fatihe mejitu neposredno nakon dženaze-namaza.
37. Uvjerenje da ako pokisne mezar prije ili neposredno poslije ukopa, da će nakon kratkog vremenskog perioda umrijeti još neko iz bližnje ili daljne rodbine. 
38. Uvjerenje da ako se mezar poprska vodom nakon ukopa, da neće niko ubrzo umrijeti iz rodbine.
39. Stavljanje preostalih dasaka, te upora na kojim se nosi tabut, i pruta ili konca kojim se mjeri dužina mejita u mezar.
40. Stavljanje poprečne daske iznad mejita

41. Upotreba skupocjene, bezbojno lakirane, obavezno kestenove daske.
42. Pokrivanje kabura prekrivačem prilikom spuštanja mejita u mezar.
43. Učenje posebnih zikrova prilikom spuštanja mejita u mezar.
44. Pomjeranje mejita tri puta naprijed nakon spuštanja u kabur.
45. Ukopavanje mejita sa tabutom ili u sanduku.

46. Obavezno spuštanje dasaka preko prve ili već poredanih dasaka, ne preko mejita.
47. Obavezno spuštanje lopate na zemlju, prije nego što je uzme drugi koji želi zakopavati mezar.
48. Uvjerenje da će uskoro umrijeti onaj ko vrati tabut na njegovo mjesto.
49. Stavljanje jastuka ispod mejitove glave, bilo da se radi o zemlji, kamenu, drvetu i sl.
50. Stavljanje novca ispod mejtove glave. (Autor)

51. Obavezno stavljanje prvog komada zemlje ispod glave.
52. Smatrati da je zabranjeno sjesti prije potpunog završetka ukopa.
53. Polijevanje vode preko mezara nakon ukopa.
54. Učenje posebnih zajedničkih dova nakon ukopa.
55. Učenje tri zadnje sure nakon ukopa.

56. Dijeljenje nečega slatkoga (lokum, halva i sl.) nakon izlaska iz mezarja.
57. Učenje Kur’ana mrtvima uz naplatu.
58. Doviti kod kabura poslanika i dobrih, smatrajući da je dova na tom mjestu primljena.
59. Doviti usmjeren prema kaburu, čak da je to i kabur Poslanika, sallallahu alejhi we sellem.
60. Razgovarati sa mrtvima.

61. Doviti preko mrtvih (tevesul).
62. Prskanje vodom po kaburu supruge ako se muž oženi nakon nje, smatrajući da ta voda gasi silnu ljubomoru žene.
63. Ukrašavanje kabura mramorom, ružama, vijencima, svijećama, ogradom, raznim pločama, slikama, nišanom i sl.
64. Pisanje imena mejita na nišanu i imena onih koji su podigli nišan.
65. Posjećivanje kabura radi blagoslova i usrećenja (teberuka).

66. Putovati isključivo radi posjete određenog kabura.
67. Praktikovanje sedmina, četrdesetnica i godišnjica.
68. Učenje hatmi, mevluda i tevhida.
69. Oblačiti crnu odjeću iskazivajući time žalost za mejitom.

Iz knjige: “Pravni propisi dženaze namaza” – dr. Safet Kuduzović