Čuvajte se munafičkog namaza u zimskom periodu

Ovom prilikom upućujem savjet svakom onome ko klanja namaze kući (muškarcima kojima je džamija daleko i ženama kojima nije obavezan namaz u džamiji) da u zimskom periodu budu oprezni kada klanjaju namaz, jer su namaska vremena kratka i nakon što nastupi namasko vrijeme brzo dođe i istek tog namaskog vremena, pa zbog toga treba namaz klanjati čim nastupi namasko vrijeme i čuvati se munafičkog namaza.

Osobine munafičkog namaza su slijedeće:
1. Lijeno ustaju da klanjaju namaz i Allaha malo spominju
إِنَّ الْمُنَافِقِينَ يُخَادِعُونَ اللَّهَ وَهُوَ خَادِعُهُمْ وَإِذَا قَامُوا إِلَى الصَّلَاةِ قَامُوا كُسَالَى يُرَاءُونَ النَّاسَ وَلَا يَذْكُرُونَ اللَّهَ إِلَّا قَلِيلًا
”Licemjeri misle da će Allaha prevariti, i On će ih za varanje njihovo kazniti. Kada ustaju da molitvu obave, lijeno se dižu, i samo zato da bi se pokazali pred svijetom, a Allaha gotovo da i ne spomenu.” (En-Nisa, 142)
2. Odgadaju sa klanjanjem namaza i brzo ga klanjaju, a Allaha malo spomenu
وَقَالَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ ذَامًّا لِمَنْ أَخَّرَ الصَّلَاةَ: (تِلْكَ صَلَاةُ الْمُنَافِقِينَ- ثَلَاثًا- يَجْلِسُ أَحَدُهُمْ يَرْقُبُ الشَّمْسَ حَتَّى إِذَا كَانَتْ بَيْنَ قَرْنَيِ الشيطان- أوعلى قَرْنَيِ الشَّيْطَانِ قَامَ فَنَقَرَ أَرْبَعًا لَا يَذْكُرُ اللَّهَ فِيهَا إِلَّا قَلِيلًا) رَوَاهُ مَالِكٌ وَغَيْرُهُ.
”Allahov Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, kudeći one koji odgađaju sa namazom, kaže: ”Ono je namaz munafika!” – ponovio je to tri puta – ”jedan od njih sjedi sve dok Sunce ne dođe između dva šejtanska roga – ili na dva šejtanska roga – (tj. pred sami istek namaskog vremena) ustane i otkljuca četiri rekata (tj. brzo ih klanja, opisno izgleda kao ptica koja kljuca zrnevlje), u njima ne spominje Allaha osim malo.” Prenosi Malik i drugi.” (Tefsir imama Kurtubija)

P.S. Nažalost, oni iz našeg naroda koji imaju čisto srce, nemaju ni munafički namaz, a i dalje žive u ubjeđenju da su na istini i da čine dobro. Bojati se ovoga scenarija: ”Reci: “Hoćete li da vam kažemo čija djela neće nikako priznata biti, čiji će trud u životu na ovome svijetu uzaludan biti, a koji će misliti da je dobro ono što rade?” (Kehf, 103-104)