Kakva šteta što Evropa nije muslimanska

Godine 732 je Karl Martel vojno pobijedio muslimane i Francuska ostade slobodna. Jedan američki autor kaže sada: Sa Islamom bi Evropa danas bila daleko uspješnija. Strahoviti srednji vijek bi sasvim drugačije izgledao. Knjiga „God’s Crucible“ kritikuje Karla Velikog- i katoličku crkvu.

Za krišćanske Abendland- ideologe važi bitka kod Poitiersa (732) kao srednjevjekovna verzija borbe kod Thermopyla. Tada su vojno daleko slabiji Grci uspjeli da zadrže daleko nadmoćniju perzijsku vojsku od najezde na njihove gradove (državu). Dočim Franci sa njihovim saveznicima Burgundima kod Poitiersa bez konjice su odbili muslimane od najezde.

Mala razlika od Thermopyla: Franci nisu poubijani, nego su pod Karlom Martelom izašli kao pobjednici. Posledice toga su bile ogromne. Njemački istoričar Leopold von Ranke je ovu bitku kod Poitiersa (u stvari između Poitiersa i Toursa kod naselja Moussais la Bataille) nazvao preokretnicom istorije.

Nakon pobjede je pošla Evropa u nazadak

Rankesov- britanski kolega Edwarda Gibbona je konstatovao: „Bez pobjede Karla Martellsa, bi se danas u Oxfordu studirala interpretacija Kur’ana i sa predavačkih podesta bi se osunećenom narodu davala predavanja o istini Muhamedovog a.s. poslanstva. Jedan istoričar, koji predaje na Univerzitetu- Nju Jork, opovrgao je ovu interpretaciju. Uistinu David Levering Lewis nije medijator ili Islamolog, nego je kao biograf crnog američkog sociologa i pjesnika W.E.B. Du Boisa nastupio. (Za njegovu biografiju je ipak dobio Pulitzerovu nagradu).

Lewis je trijumf Franaka nazvao strašnim porazom: Borba kod Poitiersa tako je pisao u svojoj knjizi: „God’s Crucible“, je to bio prokret i početak nastanka jedne privredne propasti, i postanka balkanizovane bratoubilačke Evrope , koja se definisala kao protivnik islama, postavila barbarsku intoleranciju religije i kulture, i počela rat protiv svakog napredka.

Autor smatra islam progresivnom snagom

Heroj Rolandove pjesme je u stvari bio „prototip američkog kauboja iz osmog stoljeća“. Sve ovo je podstaklo početak „ideologije svjetog rata a kasnije i početak nacionalne arogancije“. Još oštrije je ustanovio: „Da su evropljani postali dio islamske svjetske sile, značilo bi: privredni i kulturni razvoj u 13-tom stoljeću bi uz veliku sigurnost – tri stoljeća ranije bio ostvaren.

Napredak islama je David Levering Lewis opisao, kao istorijskom neophodnom potrebom. Arapska plemena su tada bila konfrontirana sa ratom između tadašnjih sila: istočnog rima i Sasa. Muhamedovu vjeru tada, je Lewis uporedio sa Marksizmom- kao vrlo produktivnom.

Autor se ne dvoumi da kaže: Smatram Islam vrlo progresivnom snagom.

U stvari trik Davida Leveringa Lewisa je u tome, što su Umajadije- Halife od 660 do 750 godine, koji su uveli sunitski islam, i nešto kao arapsku aristokratiju stvorili- uporedio sa rimskom imperijom. Umajadi su se isto kao i rimljani samo za vlast interesovali. Uzimali su poreze, ali su tolerisali kulturu umjetnosti a naučna dostignuća posebno visoko uzdizali.

Karlo Veliki (Karl der Grosse) je bio jedan barbar
Zu veliko zgražavanje prikazuje David Levering Lewis (krstaše) kao nečisti barbari koji su opustošili i privredno uništili cijelu zapadnu Evropu. Dočim uz veliko divljenje, pokazuje tadašnju islamsku Španiju (Andaluziji) iz srednjeg vijeka. Vladali su poslednje Halife Umajadije. U zemlji Franačkoj su svi slobodni muškarci bili ratnici. U Andaluziji su plaćali porez. U islamskoj Andaluziji su jevrejski pjesnici i progresivni ljudi bili na visokom položaju u državnoj službi, dok su u krišćanskim zemljama proganjani i omalovažavani.

Karlo Veliki (Karl der Grosse) je bio fundamentalistički siledžija, koji je sve Saksonce, koji se nisu pripojuli njegovom krišćanskom kraljevstvu, skratio za glavu. Načinio nad njima jedan gnusan masaker. U desetom stoljeću su postojale dvije Evrope: jedna je bila u njenim sigurnim granicama, tolerantna u vjerskom pogledu, vrlo napredna u kulturi usavršavanu naučnih dostignuća, dok je druga Evropa propadala u stalnom ratovanju, i pogrešnom vjerovanju. Nauka je tu skoro totalno zakržljala.

Ovdje se vidi zašto je Autor dobio Pulicersku nagradu.
David Levering Lewis ističe, u tadašnjoj Andaluziji postojala najveća dva filozofa: Ibn Rušd (latinsko ime- Averoes), i Musa ibn Maimun, (latinsko ime-Maimonides). Obadvojica su pokušali filozofiju antike, a) spojiti sa islamskom religijom. b) sa jevrejskom vjerom. Obadvojica su spoznali racionalnost vjerovanja u jednog boga- jednu zajedničku vjeru.

Islamski naučnici su takođe bili proganjani

Ipak za Lewisa jedna stvar je problematična: obadvojica- i Ibn Rušd i Musa ibn Maimun, su bili žrtve muslimanski verskih fanatika. Knjige Ibn Rušda su spaljene dok je on ostao pošteđen, a Musa Ibn Maimun je pobjegao u Kordobu. Problem je riješio tim, što je otkrio da je tadašnji papa Inoćenc proglasio da katolicizam nasljeđuje Almohade. Oni su tada sa svojom intolerancijom zaposjeli cijelu Evropu, tako da se mi sve do danas nemožemo srednjeg vijeka riješiti.

Odavno se na tržištu nije pojavila knjiga, koja tako vjerno „zlatna vremena“ Španije pokazuje. Legenda koju su njemački jevreji i protestanti koristili za svoju propagandu.

Imali su nešto čime su argumentovali protiv katoličke crkve, protiv antisemitizma.

Danas je ova legenda od orijentalista totalno zaboravljena. Kontrahend Lewisa, njegov rođak Bernard Lewis, argumentira: Islamski svijet toleriše druge vjere samo ako se pokore islamskoj vlasti. Tu se podrazumijevaju samo monoteističke religije- kitabije ili vjernici u jednog boga ali ne i za mnogobošce.

Ko jednu crnu krišćansku Evropu želi pokazati u punom svjetlu, nasuprot islamskoj prosvijećenoj imperiji, pokazuje jednu sliku u lijepim crno-bijelim bojama, koja propada u istorijsku želju, ali koja sa stvarnom istorijom nikakve veze nema.

Originalni naziv knjige:

David Levering Lewis:
God´s Crucible. Islam and the Making of Europe, 570-1215. W.W. Norton, London/New York. 473 Strane

Po istoriji Hanesa Štajna

Članak sa njemačkog preveo:
Ing. Nesib Salihovic, Germany