Kratko kazivanje sufijskog šejha iz Bosne o susretu sa šejhom Albanijem

Hadži Fejzulah Hadžibajrić, rođen je u Sarajevu 1913. godine i potiče iz veoma ugledne sarajevske porodice. Završio je Gazi Husrev-begovu medresu, a zatim Višu islamsku šerijatsko-teološku školu u Sarajevu, a nakon toga i studij orijentalistike na Odsjek za orijentalnu filologiju Filozofskog fakulteta u Sarajevu bio je veoma obrazovan, po profesiji orijentalista, bibliotekar i prevodioc. Također, bio je sufijski šejh u Sarajevu pri kaderijskom tarikatu…

U Glasniku je objavio memoare o svom putovanju na hadž 1969. godine, koji doista nude pregršt zanimljivih informacija, naročito jer se radi o kazivanju Bošnjaka iz nekadašnje Jugoslavije i njegovim doživljaju onoga sa čime se susreo pri svom dugačko, i mukotrpnom hadžskom putovanju. U svojim memoarima i putovanju na hadždž 1969. godine spominje svoj susret sa poznatim muhaddisom šejhom Albanijem, koji je tada bio potupno nepoznat muslimanima u Jugoslaviji. Pri povratku sa hadža, hadži Fejzulah navodi da je svratio u Damask, gdje posjetio znamenitosti jednog od najstarijih gradova svijeta, a zatim, susreo se sa nekoliko znamenitih ličnosti, među kojima je i šejh Nasiruddin Albani.

“U Šejh Ekberovoj džamiji smo se upoznali sa trojicom: profesorom, učiteljem i studentom, koji su nas bratski prihvatili. Odmah su nas odveli sebi na sijelo i večeru, i dva dana pozivali, prizivali i gostili. U dva maha sam bio kod Sejjid Nasiruddina Elbanija, a profesor i književnik, kandidat za Nobelovu nagradu, Mahmud Mehdi Istanbuli nam je priredio poseban ručak. Nasiruddin slovi kao najbolji poznavalac hadiske nauke u Damasku i kao takav tri godine je predavao Hadis na novom teološkom fakultetu u Medini. Napisao je niz djela iz oblasti hadisa. Njegov otac je 1925. godine iselio iz Skadra gdje je bio imam i muderis i nastanio se u Damasku.

U Damasku ima vrlo jaka kolonija Albanaca sa nekoliko briljantnih učenjaka. Svojom rukom mi je Nasiruddin nacrtao tlocrt Revzai Mutahhere sa nekoliko dragocjenih bilježaka. Na nesreću taj papir sam nosio u novčaniku i ukraden mi je 29. avgusta u autobusu na dženazi rahmetli Derviš-ef. Korkuta. To mi je bila dragocjena uspomena od Elbanije.”

Doista, rijetki su Bošnjaci koji su imali priliku da se susretnu sa ovakvim briljantnim učenjacima poput muhaddisa šejha Albanija, koji slovi za jednog od najvećih učenjaka hadiskih znanosti, a pokazatelj koliko ga je cijenio i koliko je bio drag hadži Fejzulahu govori podatak da je tri godine u novčaniku čuvao običan papir, kao uspomenu na ovog velikog šejha.

Pripremio: Resul Mehmedović