Osobine učača Kur’ana časnog

Uistinu, učač plemenitog Kur’ana mora poznavati edebe učenja Kur’ana, mora se odlikovati njima, mora ih se pridržavati tokom učenja Kur’ana jer je on, učač Kur’ana -kako nas je obavijestio naš vjerovjesnik Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem,- najbolji čovjek. Rekao je: „Najbolji od vas je onaj koji se poduči Kur’anu a zatim druge podučava njemu.“ (Buharija)

Stoga se preporučuje učaču Kur’ana časnog da sjedi prilikom učenja, s potpunom čistoćom, čistom odjećom, namirisan, očišćenih zuba, smiren i skrušen, ponizan, da razmišlja o Allahovoj veličini i o onome što uči iz Allahove knjige, da se prilikom učenja ajeta o džennetima i uživanjima u njemu njegovo lice ozari i da priželjkuje da bude od onih koji će nastaniti te džennete i visoke predjele u njima, a da se prilikom učenja ajeta o džehennemu i patnjama u njemu njegova koža naježi, da se preplaši i pribjegne Allahu od Njegove kazne na ahiretu; da se nada Njegovoj milosti i strahuje od Njegove kazne. Time će, ako Allah da, njegov iman povećati se, stanje mu se popraviti, srce smekšati, kao što uzvišeni Allah i kaže: „Uistinu, vjernici su samo oni čija srca zatrepere kada se Allah spomene, i čiji se iman povećava kada im se Njegovi ajeti uče, i koji se samo na svoga Gospodara oslanjaju.“ (Prijevod značenja El-Enfal, 2.)

Također, učač Kur’ana mora biti živi primjer morala, ponašanja, dostojanstvenosti; mora da tečno uči Kur’an, svakom harfu da njegovo pravo od: svih njegovih svojstava, ishodišta, dužine, gunneta i drugih tedžvidskih pravila, moleći Uzvišenog Allaha da primi njegovo učenje Kur’ana časnog, da ga nagradi Svojim džennetom i Svojim zadovoljstvo.

 prof. Hajrudin Ahmetović