Savjet onome koji sebi želi dobro…

Rekao je Ebu Betin, neka je Allahova milost na njega:

„Dužan je onaj koji sebi želi dobro i koji zna da će biti pitan za ono što govori i koji zna da će biti odgovoran za svoje ubjeđenje, riječi i djela, da pripremi što bolji odgovor, da skine sa sebe odjelo neznalice i odbaci od sebe pristranost i zanos i bude iskren u traženju istine. Rekao je Uzvišeni Allah:

قُلْ إِنَّمَا أَعِظُكُمْ بِوَاحِدَةٍ أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنَىٰ وَفُرَادَىٰ ثُمَّ تَتَفَكَّرُوا
“Reci: ‘Ja vam savjetujem samo jedno: ustanite iskreno prema Allahu'” (Sebe, 46)

Neka mu bude jasno da ga ništa drugo neće spasiti do dotično i iskreno slijeđenje Kur’ana i sunneta. Rekao je Uzvišeni:

اتَّبِعُوا مَا أُنْزِلَ إِلَيْكُمْ مِنْ رَبِّكُمْ وَلَا تَتَّبِعُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِيَاءَ ۗ قَلِيلًا مَا تَذَكَّرُونَ
“Slijedite ono što vam se od Gospodara vašeg objavljuje i ne uzimajte, pored Njega, nekog drugog kao zaštitinika!” (El-A’raf, 3)

I rekao je Uzvišeni:

كِتَابٌ أَنْزَلْنَاهُ إِلَيْكَ مُبَارَكٌ لِيَدَّبَّرُوا آيَاتِهِ وَلِيَتَذَكَّرَ أُولُو الْأَلْبَابِ
“Knjiga koju ti objavljujemo blagoslovljena je, da bi oni o riječima njezinim razmislili i da bi oni koji su razumom obdareni pouku primili.” (Sad, 29)

Allah je već prije znao i odredio da će se desiti razilaženje u ummetu zato je naredio da ako se raziđu po nekom pitanju da se vrate Njegovoj Knjizi i sunnetu Njegovog Poslanika. Kaže Allah:

فَإِنْ تَنَازَعْتُمْ فِي شَيْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَالرَّسُولِ إِنْ كُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ ۚ ذَٰلِكَ خَيْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِيلًا
“A ako se u nečemu ne slažete, obratite se Allahu i Poslaniku, ako vjerujete u Allah i u onaj svijet; to vam je bolje i za vas rješenje ljepše.” (Nisa, 59)

Rekli su učenjaci, neka je Allahova milost na njih: Vraćanje Allahu je vraćanje Njegovoj Knjizi, vraćanje Njegovom Poslaniku je, vraćanje njemu dok je živ i vraćanje njegovom sunnetu poslije njegove smrti. Ajet dokazuje da nije vjernik onaj koji se ne vrati u razilaženju Allahovoj Knjizi i sunnetu Njegovog Poslanika. Kao što stoji u ajetu gdje kaže Uzvišeni:

إِنْ كُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ
“Ako u Allaha i u onaj svijet vjerujete” (Nur, 2)

Dakle ovo je uslov koji ako ne postoji ne može postojati ni ono što se uslovilo. Nemoguće je da Allah naredi ljudima da se prilikom spora vrate na ono što ne može riješiti spor, a pogotovo u osnovama vjere gdje nije dozvoljeno slijepo slijeđenje po saglasnosti svih učenjaka. Rekao je Uzvišeni:

فَلَا وَرَبِّكَ لَا يُؤْمِنُونَ حَتَّىٰ يُحَكِّمُوكَ فِيمَا شَجَرَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ لَا يَجِدُوا فِي أَنْفُسِهِمْ حَرَجًا مِمَّا قَضَيْتَ وَيُسَلِّمُوا تَسْلِيمًا
“I tako Mi Gospodara tvoga, oni neće biti vjernici dok za sudiju u sporovima međusobnim tebe ne prihvate i da onda zbog presude tvoje u dušama svojim nimalo tegobe ne osjete i dok se sasvim ne pokore.” (Nisa, 65)

A rekli su neki od selefa: “Niko neće ostaviti istinu osim iz oholosti svoje duše.” a to svjedoče riječi Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem: “Neće ući u džennet onaj koji bude pri sebi imao i koliko je trun oholosti.” (Muslim)”