Snimanje ili slikanje seksualnog odnosa

Danas, kada imamo dostupne različite aparate za snimanje i slikanje, od mobitela do kamera, postavlja se pitanje da li je dozvoljeno da supružnici snime svoj seksualni odnos, ili da slikaju jedno drugo dok su bez odjeće, kako bi te snimke kasnije gledali.

Čitajući fetve savremenih učenjaka, naći ćemo da su strogo zabranjivali ovakve postupke. Svoj su stav argumentirali s nekoliko činjenica:

1. postoji realna mogućnost da neko drugi dođe do tih snimaka, što može uzrokovati izuzetno mnogo neugodnosti za supružnika.

2. također postoji realna mogućnost da jednog dana među supružnicima dođe do razvoda braka, u kojem bi nakon prestanka pričeka žena u svakom pogledu postala zabranjena svom bivšem mužu, tako da njemu više ne bi bilo dopušteno da vidi kod nje išta više od drugih ljudi koji nisu bili u braku s njom, te bi se u tom slučaju lako moglo desiti da on učini haram gledajući svoju bivšu suprugu.

3. postoji i mogućnost da muž, nakon što je bio moralan i pazio na čast i prava svoje supruge, promjeni svoje ponašanje, te posjedovanje takvog snimka zloupotrebi u bilo kakve svrhe.

Jedan od općepoznatih principa u islamu jeste princip preventivnog sankcioniranja. Naime, na osnovu njega, islamski učenjaci u određenim situacijama preventivno zabrane nešto što je u osnovi dopušteno, a zbog štete koja bi mogla proisteći iz činjenja toga, kao što je slučaj s ovim pitanjem.

Snimanje kamerom u osnovi je dopušteno, ali zbog svih spomenutih negativnosti, ali i mnogih drugih, islamski učenjaci današnjeg doba strogo su zabranili da supružnici snimaju spolni odnos, ili da muž snimi svoju suprugu nagu, kako bi je mogao gledati dok je odsutan i na taj način zadovoljiti svoje seksualne potrebe, iako u ovom slučaju gledanje u obnaženu suprugu ne pomaže, štaviše, može pobuditi strasti i odvesti u haram, samozadovoljavanje ili blud. Također, kao što nije dopušteno da muž traži od supruge takvu niskost, isto tako supruzi nije dopušteno pristati na to.

Iz knjige “Islamski priručnik bračne intime” – autor: Elvedin Pezić, prof.